O título é unha clara pista de por onde van os tiros neste seu quinto álbum, o segundo “autoeditado”, pois deseguido veñen á mente os nomes de Tom Petty, John Mellencamp, John Hyatt … exemplos claros de songwriters (escritores de cancións) norteamericanos. Deixando a un lado o tentar de etiquetalo -cantautor roqueiro é o máis manido-, temos que falar dun dos mellores traballos desta nova realidade. El mantén o bo nível das súas composicións e o seu amigo Carlos Raya dá algunhas das súas mellores leccións nas cordas e na produción. Entre as trece cancións atopamos moitos argumentos sobresaíntes: o medio tiempo “Me agarraste” con Jorge Drexler, o claro sinxelo “Vidas cruzadas”, unha estupenda versión “Alhajita”, as súas habituais referencias cinematográficas, boxísticas, recordos melancólicos, toques fronteirizos, algún rocanrol e moitas imaxes. Máis do mellor Quique González no seu disco máis americano.
Pepe Cunha, 05-abril-2005
