A primeira lembranza que un ten de Magín Blanco remóntase á escoita na TVG do tema “La canción de Otis Redding” da banda que entón lideraba. La Rosa era unha formación de pop rock ourensá que editou traballos entre 1989 e 1994 e entregou boas cancións que quedaron na memoria dun público máis afeccionado ou sensible ás súas composicións. Este é o caso da asociación Felicia, argalladora do Felipop, festival no que tiven o pracer de coñecer a un Magín que tras once anos volta editar un álbum. E poderiamos dicir, se non considerasemos tan longa e innecesaria a espera, que pagou a pena, pois atopamos moitos motivos de disfrute nesta colección adicada á muller: esa nana que é “Veño ou vou?” na que Magín está fermosamente acompañado pola voz de Uxía Senlle, “Palomita” nun encantador dúo con Gloria Van Aersen (si, a parte aínda presente neste mundo das Vainica Doble, cos seus máis de 60 anos), o sinxelo potencial que é “Volveré” (con Laura Arbiol aos coros), a sabia influencia do Dylan arredor do 65 en “Ella…”, a observación de personaxes de “Purita” e “Qué sabes tú?”, a melancolía de “Aquellos días”.. e o bo son da banda (Segundo Grandío ao baixo, Isaac Palacín na batería e percusións e Pepe Losada nunhas cordas moi americanas e atinadas para este disco) e a produción de Grandío. Exemplo desta calidade e traballo pode ser “Soneto”, o tema que pecha o disco co recitado de Nancho Novo (e a súa harmónica) sobre un coidado fondo musical. Fermoso traballo para os que gosten do pop maduro de influencia americana e da cercana voz de Magín. Inclúe making-off e vídeo clip.
Pepe Cunha, 13-agosto-2006
