A historia desta nova banda aseméllase a de moitas outras pois é o resultado da unión de músicos con abonda bagaxe noutras formacións. O vocalista e compositor vasco Mikel Izal asina os 11 temas e dá nome a unha banda que se foi completando con Alejandro Jordá (batería), Emanuel Pérez baixo), Alberto Pérez (guitarras) e Ivan Mella (teclados). Tras presentarse no 2010 co EP “Teletransporte”, deron máis de 60 concertos, incluídos o festival Sonorama e o Festival Internacional de Quito (Ecuador). Esa intensidade de concertos conseguiron reflectila na gravación deste disco nos estudios RENO de Madrid coa produción de Luca Petricca (Annie B Sweet, Vinila Von Bismark, Hola a todo el mundo, Jorge Drexler, Dinero, Marlango …).
Desde a primeira escoita caemos na tentación de asocialos con Vetusta Morla pola semellanza vocal e ese certo ton épico que os achega tamén a uns Standstill. Porén, esa arma de dobre fío que é lembrar a unha banda “de moda” non debe impedir que recoñezamos coas escoitas unhas cancións de seu. As letras teñen esa expresividade poética dun cantautor e a música foxe da linealidade nas súas estruturas, conseguindo transmitir unha intensidade e vitalidade máis propia das actuacións en directo. Coma mostras, a máis musculosa “Prueba y error”, “Magia y efectos especiales”, baile en “Extraño regalo”, máis luminosidade pop en “Qué bien” e unha “Sueños lentos, aviones veloces” de melodía máis suramericana. En resumo, unha proposta traballada á par que asequible e á que podes facer un oco canda Lori Meyers, Love of Lesbian, Supersubmarina e as mencionadas Vetusta Morla e Standstill.
Pepe Cunha, 26-abril-2012
