O trío formado hai 20 anos polo guitarra e voz David Tattersall, o baixo Franic Rozycki e o batería Jonny Helm opta probablemente ao título de banda máis prolífica da actualidade. Sen ir máis lonxe, estań a presentar cancións do que será o seu segundo álbum neste 2018. Con eles, o álbum por ano (pasan dos 15) está asegurado, así como os concertos constantes e non poucos singles, EPs e demais curiosidades. Está claro que o seu non son as grandes producións, senón o chamado “lo-fi” e o libre albedrío discográfico.
Escoitalos é lembrar o pop-rock dos Modern Lovers, Hefner, Herman Dune … e esa lírica do cotiá, das relacións de amizade e amor, desde a naturalidade de tomarse unhas cervexas e falar dalgunha vivencia e recordos, lonxe de calquera pose pretenciosa. Son coma colegas de toda a vida que non te van impresionar, que contan nas súas cancións o que nos pasa a tod@s, coa súa dose de ironía, e dando prioridade a actitude por diante da técnica. Porén, isto non quere dicir que os seus instrumentistas, en especial o guitarra, non teñan os seus momentos brillantes malia a sinxeleza aparente. Por riba de modas e sen facer brincadeiras, eles pásano ben “en pandilla” e iso coloca o sorriso no público. E as cancións dan ganas de reescoitalas coas letras diante, pero a memoria non me da para lembrar todos os títulos.
Do vindeiro disco, segundo deste 2018 e que se vai editar en novembro, presentaron “Look Inside Your Heart”, “Goodbye Spiderman”, “Roosevelt Sykes”, “Shelly” … ; co último e máis “bluesy” ou introspectivo “Brushes With Happiness” puxeron a parte máis contida e desafiaron o mur, murio habitual nos concertos. Obviamente, foron facendo paradas na súa traxectoria: “Spaghetti”, “I Love You Like a Madman”, “Lisbon”, “Pool Hall” , “Friday Night In Loughborough”, “Strange Fruit For David” … Retiráronse tras unha hora escasa e, sorprendentemente para un banda británica, saíron até dous veces e así regalarnos un dos mellores momentos da noite, co guitarra sentado e facéndonos flotar cos seus acordes mentres o batería cantaba, ora co micro ora sen el. Hai que querelos.
Pepe Cunha, 19-outubro-2018
