Tivemos que esperar dez anos para que este trío de power rock entregase a continuación do seu disco de debut. Se non fose porque de cando en vez tocaban ao vivo, pensariamos que até aí chegaba o capricho de tres músicos solventes máis vencellados á escea jazz. Estaban activos, pero a vida vai traendo algunhas cousas mentres que outras se van atrasando. Afortunadamente, Xacobe Martínez Antelo (voz e baixo), Manuel Cebrián (guitarra) e Max Gómez (batería) regresan con nove cancións tan enérxicas e con textos tan combativos como aquelas “Regulación de plantilla”, “Podo prometer e prometo” …
Unha década despois as cousas non mudaron moito, “sonche tempos complicados“, as súas reivindicacións seguen vixentes e eles conservan intactos a actitude e o ánimo, nunha liña continuísta pero tamén máis interesante, da man desas reflexións que disque maduran coa idade. O que non significa que necesiten argallar un discurso complexo para dicir moito e o exemplo máis claro é “As palabras”, onde van soltando precisamente “palabras que non me aguantan na boca“. O seu rock é claro e directo por dentro e por fóra, na estrutura e no discurso, con influencias e lembranzas de Rage Against the Machine, Rollins Band, a Jimi Hendrix Experience, Def Con Dos e os Resentidos máis cañeiros. Para o final deixan “Somos un”, a peza máis longa e complexa que, ademais, inclúe o título do disco: “A mesma Forza Universal, o mesmo sangue, o mesmo animal“.
Martelo móllanse e poñen en evidencia unha sociedade na que estamos “Sempre quietiños agardando instrucións”. As súas cancións son rabia e convición, un berro de verdades pesadas coma lousas e unha proposta vehemente e sólida no musical e no social.
Pepe Cunha, 13-xuño-2023
podes escoitalo no seu bandcamp
repertorio
Algo pasou
Tempos complicados
Escusas
E ti?
Meu
Xente cativa
As palabras
Amén
Somos un
