Ao longo de 2017 e a xeito de celebración dos 15 anos de traxectoria, o proxecto liderado por Suso Bello entregou unha canción en videoclip cada mes. Eses “12 meses, 12 punchis” non podían quedar esas cancións penduradas na rede e por iso chega agora esta recompilación que fai a súa sétima colección de cancións. Con máis razón que nunca nestes tempos, seguen coa autoedición e a independencia para, en clave de xolda, denunciar con sarcasmo, burla ou ironía as personaxes do mundo que nos rodea, principalmente certa clase política.
Desde o comezo, presenza central da gaita (“Mazurca á fuga” abre o álbum), os ritmos tradicionais e a mestizaxe co rocanrol, samba, ska e reggae, ritmos balcánicos … para bailar e divertirse. A nivel de letras, “Milhomes” é un dos máis claros exemplos de denuncia e linguaxe directa e clara: “Milhomes do carallo, vas de macho i es coma un carracho. Queres ter o poder, haste de foder, no meu coño non manda ninguén”. Na “Muiñeira punki” atacan ese Mariano “que non vale nin para o cosido”. “Berra” reivindica a lingua do país. “Samba dorneira” ou “Sempre en Galiza, sempre en pelotas” achegan o aire latinoamericano, “Colacao na droja” o delirio mental, “Cinzas” sinala os negociantes da terra …
Danlle un verniz fiábel de estudio en A Ponte con Tomás Ageitos pero conservan ese xeito de facer humilde,punki e directo (lembrades o “bravú”?). Ademais, polo que se le nun libreto case ilexíbel, o agora quinteto conta con colaboracións de García Mc, Pulpiño Viascón, Trópico de Grelos, Emilio, Rubén, Lucas, Nico e Candi e Ismael da Fanfarria Taquikardia, e as Escolas de música de Bergara, Aramaio, e Erandio da man de Aritz Alustiza (Nomadak).
Se non coñecías eses videoclips, non busques aquí sutileza. “A compañía do ruído se presenta para a festa”: diversión musical e denuncia social sen edulcorar, a non ser cun “licoriño café”, claro.
Pepe Cunha, 10-abril-2018
